بیست و پنجم شوال سالروز شهادت جانگداز ششمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت، مؤسس مذهب تشیع حضرت امام جعفر صادق (ع) است، روزی که جهان تشیع در عزای امام صدق و صفا، فاتح قله ‏های دانش، بزرگ پرچمدار شیعه راستین علوی، به عزا می نشیند و اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِکَ اِلَی اللّه‏ ـ یا وَجیها عِنْدَ اللّه‏، اشفع لنا عند اللّه‏ سر میدهد.

امام جعفر صادق (ع) در عصر خویش با جهاد علمی و تربیت شاگردان بیشمار و نشر فرهنگ ناب اسلامی، شبهات و انحرافات ایجاد شده در آن زمان را از بین برد، درس آموزی از مکتب امام صادق (ع) محدوده زمانی و مکانی ندارد و در همه تاریخ جغرافیایی انسان گسترده است.بزرگ شخصیتی که با زحمات طاقت‌فرسا و تلاش‌های بی‌وقفه خود بقا و استمرار دین اسلام را تضمین کرد و شمع همیشه فروزانی شد در مسیر رهروان اسلام ناب محمدی(ص) و سرانجام به دست منصور، خلیفه ستمگر عباسی به شهادت رسید و روح بلندش به سوی معبود در ملکوت اعلی پر کشید و جهان اسلام را در مصیبت خود داغدار نمود.نگاه به تاریخ نشان می‌دهد امام جعفر صادق (ع) در یکی از حساس‌ترین مقاطع تاریخ اسلام می‌زیستند و توانستند با تحمل رنج طاقت فرسای تبعید و زندان جایگاه اسلام را استوارتر کرده، عقاید اسلامی را نشر دهند و شاگردانی شایسته برای بقاء و استمرار دین مبین اسلام تربیت کنند.

اینجانب شهادت شیخ الائمه، امام جعفر صادق (ع)را به محضر مقدس منجی عالم بشریت حضرت ولیعصر(عج) و شیعیان ارادتمند آن امام همام تسلیت و تعزیت عرض می نمایم و امیدوارم با الهام از سیره و زندگی سراسر درس و سخنان گهربار این امام رئوف و بزرگوار، پیرو واقعی مکتب ایشان باشیم.